CouranD #78 - Vergezocht
Zoeken kan beter, maar straks is er niets meer te vinden
Hallo,
Deze editie gaat over de impact van kunstmatige intelligentie op het zoeken op het internet, en wat dat betekent voor zowel de zoeker als voor het gezochte. Wie zoekt, die wil iets vinden. Maar wat moeten we van deze ontwikkeling vinden? Is het einde zoek? De zoek is op? Ik ben nog op zoek naar antwoorden. Maar goed, feit is dat zoeken op Google de afgelopen jaren een kwelling is geworden, en AI zou dat kunnen verbeteren. Voor zoekers, maar niet noodzakelijkerwijs voor de aanbieders van de informatie waar we naar zoeken. En het gevaar is dat dit op de lange termijn tot alleen maar verliezers leidt. Ook over dit onderwerp hebben allerlei slimme mensen slimme dingen geschreven. Lees vooral verder voor een beetje duiding van deze briljante geesten.
Verder natuurlijk Bits & Bytes. Over Sora van OpenAI, wilde ijsberen met camera’s om hun nek, essays over de staat van media en cultuur, en meer. Veel leesplezier!
🔍 Wat moeten we vinden van het nieuwe zoeken?
Zoeken op het internet kan beter, maar is dit de toekomst die we willen?
Eerder kwamen we al tot de conclusie dat zoeken op het internet drastisch gaat veranderen als gevolg van de ontwikkelingen rondom generatieve AI. Taalmodellen zijn in staat om informatie samen te vatten en te verpakken tot een antwoord waar je normaal gesproken een zoekopdracht met verschillende ‘blauwe linkjes’ voor nodig hebt. Google en Bing integreren AI in hun zoekresultaten. Andere apps zoals Perplexity konden vanaf nul beginnen en bouwen een geheel vernieuwde zoekervaring die volledig draait op AI. En onlangs kwam The Browser Company met ‘Arc Search’, een app die het zoeken via een zoekmachine en zelfs het bezoeken van websites overbodig maakt. Laten we dat eens duiden, met behulp van een aantal goede artikelen.
Allereerst is het goed om te beseffen dat zowel het ‘oude’ zoeken (via Google) als het ‘nieuwe’ zoeken (met behulp van AI) afhankelijk zijn van het scrapen van het internet. Robots struinen continue het internet af om informatie van websites te ‘schrapen’. The Verge publiceerde een goed artikel waarin wordt uitgelegd hoe dat werkt, en hoe een simpel tekstbestandje (’robots.txt’) dat op (bijna) elke website bestaat een centrale rol speelt in zelfregulatie tussen de partijen die informatie publiceren en de partijen die die informatie scrapen.
Daar ligt een duidelijke spanning aan ten grondslag. Op het eerste gezicht wil je - als website die tijd en geld investeert in het maken en publiceren van content - niet dat bedrijven met behulp van botjes zomaar, gratis en voor niets, op grote schaal die informatie kunnen (her)gebruiken. Maar in het geval van het ‘oude zoeken’ wil je dat juist wel. Het zorgt er namelijk voor dat je vindbaar bent op zoekmachines zoals Google, en dat zorgt voor (veel) verkeer op je website, waar je vervolgens weer geld mee kan verdienen. Bij generatieve AI zit dat anders. Partijen als OpenAI scrapen ook websites, maar bieden daar in principe geen verkeer voor terug. Zoeken met AI geeft geen linkjes naar websites, maar complete antwoorden. En dat is problematisch voor uitgevers.
Hoe kan er nog geld worden verdiend door uitgevers/makers als AI het internet voor ons afstruint? Dat is de vraag die centraal staat in dit artikel van Engadget, als reactie op de lancering van Arc Search. Als deze ontwikkeling zich doorzet stevenen we af op een toekomst waarin het niet meer rendabel is om nieuwe informatie te creëren en publiceren. Op lange termijn zorgt dat ervoor dat ook de AI-zoekmachines steeds minder nuttig worden. En dan is iedereen een verliezer.
Zo noemt iemand Arc Search (en vergelijkbare producten) de ‘parasite that kills the host’ in een essay van Ryan Broderick, waarin Broderick zich afvraagt of we überhaupt zitten te wachten op een AI-zoekmachine.
Ik schreef het vorige editie ook al: ik ben fan van Arc Browser. Ze doen baanbrekende dingen met een ongekende snelheid. Het begon met vernieuwende ideeën over hoe je orde schept in de chaos die een webbrowser vaak kan zijn. Tabbladen links in plaats van boven, aparte spaces voor verschillende projecten, Easels waarin je verschillende websites bij elkaar kunt zetten op een aparte pagina, etcetera. De recente draai naar AI vind ik logisch en interessant, maar ook ongemakkelijk, om de redenen die hierboven beschreven worden. The Browser Company wil een (broodnodige) revolutie ontketenen in hoe wij het internet gebruiken, maar misschien maken ze meer kapot dan ons lief is?
💡Bits & Bytes
Je kan er niet omheen. Het nieuwe tekst-naar-video-model van OpenAI, genaamd Sora. Video’s van verbluffende kwaliteit die volledig door AI gegenereerd zijn op basis van een prompt. Hoewel, als je iets aandachtiger kijkt, zie je wel degelijk de ‘foutjes’ die we al langer kennen van AI-gegenereerd beeld.
Sora bouwt verder op de ‘generatieve’ technieken die ook achter ChatGPT zitten. Onderzoekers bij Meta pakken het anders aan met ‘V-JEPA’, een video-model dat op een hele ander manier ‘over de wereld’ leert, op basis van data die niet van te voren gelabeld is, door missende onderdelen van video’s te voorspellen.
Bijzonder: beelden uit het leven van wilde ijsberen met een camera om hun nek. Mooie, maar ook verontrustende beelden.
OpenAI experimenteert met de mogelijkheid om ChatGPT een ‘geheugen’ te geven. Ondertussen lijkt de groei van ChatGPT te stagneren.
Op Facebook zijn oplichters actief die doen alsof ze een livestream aanbieden van begrafenissen van mensen die recent zijn overleden, om zo geld af te troggelen van rouwende, kwetsbare naasten.
Blijkbaar moet je je iPhone helemaal niet in rijst leggen als ‘ie waterschade heeft.
Ook Google zit niet stil als het om AI gaat, en lanceerde onlangs Gemini AI. Er was meteen controverse, het bleek namelijk dat er op de achtergrond logica werd toegepast om een inclusief/divers resultaat te krijgen bij het genereren van afbeeldingen. Op zich is dat goed: een model dat alleen maar witte mannen laat zien wanneer het gevraagd wordt om afbeeldingen van advocaat te genereren is problematisch. Maar in het geval van Gemini AI leidde het ook tot afbeeldingen van een vrouwelijke, Aziatische Nazi-soldaat uit de Tweede Wereldoorlog, of een afbeelding van de Founding Fathers met daarin een man van kleur afgebeeld. Historisch niet helemaal correct.
Het gaat niet goed met de media-industrie, met name in de Verenigde Staten. In een essay in New Yorker vraagt Clare Malone zich af: Is the media prepared for an extinction-level event?
Een essay over de huidige staat van ‘cultuur’, waarin wordt gesteld dat kunst heeft plaatsgemaakt voor verslaving. Een deprimerende gedachte.
📷 Beeld van de week
Wildlife Photographer of the Year People's Choice Award winner
Een jaar geleden publiceerden we editie #53. Met twee (destijds?) treffende metaforen voor ChatGPT: een wazig kopietje van het web, en ons falen voor de ‘spiegeltest’.
Ben je hier via-via? Schrijf je in om elke twee weken een nieuwe editie van CouranD te ontvangen!
En, vond je dit leuk? Kan het beter? Heb je tips voor interessante onderwerpen? Laat het me weten! Je kan gewoon mailen naar courand@substack.com, of op Substack direct onder deze editie reageren. En vergeet ‘m niet te delen!
Ocky