CouranD #82 - Deals met de duivel
Over de deals van OpenAI met uitgevers, de foutjes van Google, deepfakes van Geert Wilders, en meer.
Hallo,
De maand mei is alweer voorbij en de zomer staat voor de deur. De tijd vliegt. Na ruim zes maanden onderhandelen is er dan eindelijk een ‘hoofdlijnenakkoord’. Hoe recht of krom die lijnen zijn valt nog te bezien, maar goed, daar gaat deze nieuwsbrief niet over.
Ondertussen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik de serie 3 Body Problem op Netflix waarschijnlijk niet ga afkijken. Ik ben nu al een paar maanden bezig, en blijf hangen bij de zesde aflevering. In plaats daarvan kijk ik The Office: US helemaal opnieuw, lees ik de memoirs van de oud-hoofdredacteur van The Washington Post, en ga ik weer door een Zelda: Tears of the Kingdom-fase. Maar goed, ook daar gaat deze nieuwsbrief niet over.
Gelukkig is er ook van alles gaande in media- en techland. OpenAI sluit de ene deal na de andere met uitgevers. WWDC van Apple komt er aan. Google adviseert mensen om lijm op hun pizza te gebruiken. Enzovoorts.
Deze editie bespreek ik de deals die OpenAI met allerlei uitgevers aan het sluiten is. En natuurlijk wat Bits & Bytes. Over de technische details achter het algoritme van Google, bijvoorbeeld. Of deepfakes van Geert Wilders en Rob Jetten.
Enjoy!
Uitgevers maken deals met OpenAI
De afgelopen weken werd de ene na de andere deal tussen OpenAI en een (grote) uitgever aangekondigd. Zo is OpenAI een ‘partnership’ aangegaan met News Corp, het bedrijf achter onder andere The Wall Street Journal en New York Post. Ook Vox Media, bekend van onder andere The Verge, Vox en New York Magazine sloot een deal met OpenAI. En The Atlantic is ook een samenwerking met OpenAI aangegaan. Deze deals richten zich niet zozeer op het (mogen) trainen van taalmodellen op de content van deze uitgevers, maar op het gebruiken van deze content in de output van ChatGPT (uiteraard met verwijzingen naar het bronmateriaal).
The New York Times kiest het andere pad, en is een rechtszaak begonnen tegen OpenAI. Axios schrijft over het lastige dilemma. Een deal met een AI-bedrijf kan veel geld opleveren. Tegelijkertijd zijn er paralellen met de samenwerkingen die uitgevers tien jaar geleden aangingen met sociale platforms, die niet bepaald goed uitpakten (voor de uitgevers). Macht en omvang van de uitgevers zelf spelen hier ook een rol in. New York Times kan het zich veroorloven om een dure rechtszaak te beginnen, en kan bovendien bouwen op hun succesvolle abonnementsmodel waardoor de noodzaak om met partijen als OpenAI in zee te gaan er niet (of minder) is.
Voor kleinere uitgevers is het daarentegen een ander verhaal. En ook daar wil OpenAI werk van maken. Volgens baasje ‘intellectueel eigendom’ van OpenAI is het belangrijk dat er ook samenwerkingen met kleine spelers worden aangegaan, zodat ook zij van ‘de potentiële voordelen van ChatGPT kunnen profiteren’. Daarbij benadrukt hij dat in deze samenwerkingen uitgevers ook geholpen worden om gebruik te maken van de tools en technologieën van OpenAI, in plaats van dat ze alleen betaald worden voor het gebruik van hun content.
Damon Beres van The Atlantic spreekt van een ‘Devil’s Bargain’: een deal met de duivel. Hij stelt dat OpenAI tot dusver nog niet tot een ‘gezonder’ internet heeft geleid en het mede daarom niet per se een goed idee is om met OpenAI in zee te gaan als uitgever.
Zoals bij veel dingen zal de toekomst het uitwijzen. Tot dusver lijkt het erop dat veel uitgevers voor de samenwerking kiezen. Deze website biedt een uitgebreid overzicht van alle deals tussen uitgevers en AI-bedrijven. Dat zijn er al een flink aantal, en dat zal alleen maar blijven groeien vermoed ik…
Nog even over de AI-snufjes van Google
Google introduceerde vorige maand AI-overviews in hun zoekmachine. Dat ging - zoals bij eerder AI-gerelateerde ontwikkelingen bij Google - niet van een leien dakje.
Zo adviseerde zoekmachine om lijm op je pizza te doen om de kaas beter te laten plakken
Of dat je elke dag een steen zou moeten eten om gezond te blijven
Allemaal best grappig, onrealistisch en tamelijk onschuldig misschien. Maar het laat wel zien dat taalmodellen momenteel eigenlijk nog totaal ongeschikt zijn om je van feitelijke informatie te voorzien, omdat het het onderscheid niet kan maken tussen waarheden, onzin, en grappig bedoelde adviezen. Daar is (voorlopig nog) het oordeel van mensen van vlees en bloed voor nodig. Totdat we artificial general intelligence bereikt hebben… Ondertussen probeert Google handmatig de twijfelachtige zoekresultaten te corrigeren.
💡Bits & Bytes
Ook deze wetenschapper zet vraagtekens bij de claim dat sociale media de oorzaak zijn van mentale problemen bij jongeren. Volgens haar leidt de paniek rondom sociale media af van de echte problemen en oorzaken
De AI-pin van Humane was een flop. Het bedrijf staat nu te koop, en de oprichters mikken op prijs van 750 miljoen tot 1 miljard dollar 😅
Vet product: Daylight, een tablet met e-ink-achtig een scherm dat net zo snel ververst als bij reguliere tablets. Ik moet nog zien of het echt zo mooi is als ze beloven op de website, en de oprichter is een beetje een vage gast, maar ik ben toch geïntrigeerd.
Anthropic deed onderzoek naar de interne, mysterieuze werking van een LLM (taalmodel) en de manier waarop het verbanden legt tussen verschillende concepten. Zelf noemen ze het “het in kaart brengen van de geest van een taalmodel”
Iemand heeft een enorme hoeveelheid technische details achter het zoekalgoritme van Google gelekt. Zo bepaalt Google dus welke zoekresultaten er bovenaan staan
De Europese verkiezingen komen eraan. Erwin Blom zet de standpunten met betrekking tot start-ups, innovatie, digitalisering, etc. op een overzichtelijk rijtje
Interessante theorie/analogie over generatieve AI. Techblogger Rex Woodbury vergelijkt het met pannenkoekenmix. Toen dat voor het eerst werd geintroduceerd, werd het maken van beslag ‘te makkelijk’, en kocht niemand het. Toen er een aanpassing werd gemaakt waarbij de consument zelf eieren moest toevoegen, werd het opeens populair. Woodbury vermoed dat hetzelfde aan de hand is bij generatieve AI. Mensen willen zelf nog ‘betrokken’ zijn bij creatie, in plaats van het volledig te automatiseren. Hij noemt het de ‘Egg-Theory’.
BNR maakte in een handomdraai drie deepfakes van Geert Wilders, Caroline van der Plas en Rob Jetten, en ging er mee adverteren op sociale media. Meta en X accepteerden de advertenties zonder problemen.
Het verkeer uit sociale media en Google is voor veel uitgevers aan het opdrogen. Voor sommige (kleine) uitgevers met dramatische gevolgen. Ondertussen profileert Apple News+ in de VS zich als een nieuwe bron van verkeer en redder in nood.
Een jaar geleden publiceerden we editie 50. Over de terugkeer van de zeppelin, en een pleidooi voor meer ‘nuchterheid’ in de berichtgeving rondom ChatGPT en generatieve AI 😅
CouranD #59 - De lucht in
Ben je hier via-via? Schrijf je in voor de nieuwbrief om elke twee weken een nieuwe editie van CouranD te ontvangen!
En, vond je dit leuk? Kan het beter? Heb je tips voor interessante onderwerpen? Laat me weten! Je kan gewoon mailen naar courand@substack.com, of op Substack direct onder deze editie te reageren. En vergeet ‘m niet te delen!
Ocky