CouranD #34 - Het einde van wachtwoorden?
Digitaliseringsbeleid, vervanging van wachtwoorden, de platform ambities van Substack, contraire ideeën
The end result is a world where the ability for anyone to post any idea has, paradoxically, meant far greater mass adoption of popular ideas and far more effective suppression of “bad” ideas. - Ben Thompson
Goedezondag,
Wat een lekker weer he? Hoop dat je er goed van genoten hebt, want het weer gaat nu weer even normaal doen. Deze zondag een iets langere editie. We hadden het gevoel dat jullie daar wel de tijd voor hadden. Dus: lekker drankje erbij, zoek de schaduw op en geniet van een vrij wilde collectie proza. Op het menu staan vandaag:
het digitaliseringsbeleid van de overheid
een mogelijke vervanging voor wachtwoorden
de platform ambities van substack
een betoog tegen het verbannen van actoren met contraire ideeën van het internet.
Geniet van het lezen, en laat je nog eens weten wat je er van vond?
🏛 Het digitaliseringsbeleid van de overheid
Ik las een brief van negentien kantjes zodat jullie dat niet hoeven te doen
Ik kwam afgelopen week het Hoofdlijnen beleid voor digitalisering van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties tegen, en ben daar is even lekker voor gaan zitten. Het is een brief van negentien kantjes aan de Tweede Kamer. Het gaat vooral over doelstellingen en intenties, niet zozeer over een concrete planning. Hier zijn de highlights:
Er zijn vier thema’s: (1) Digitaal fundament, (2) Digitale overheid, (3) Digitale samenleving, en (4) Digitale economie.
De schrijvers stellen dat digitalisering nooit waardenvrij is en de overheid wil haar verantwoordelijkheid nemen om te zorgen dat de digitale transitie zo veel mogelijk aansluit bij Nederlandse waarden: veiligheid, democratie, zelfbeschikking, etc.
In het buitenland wordt de Staatssecretaris ‘Minister for Digitalisation’ genoemd; dat geeft meer aanzien.
Er wordt veel gekeken naar beleid op Europees niveau, maar Nederland wil wel een ‘voortrekkersrol’ spelen.
De overheid houdt zich zelf niet altijd goed aan de AVG (privacy-wet) en zal ‘zich inspannen’ om dat op orde te brengen.
Digitale autonomie: Europa en Nederland willen zelf de spelregels bepalen voor digitale markten en diensten, en dat niet overlaten aan grote bedrijven of andere landen die er andere waarden op nahouden. Denk daarbij aan de Digital Markets Act en Digital Services Act, waar we eerder al over schreven. Hier een goed stuk van The Verge over de Digital Markets Act.
Binnen het thema ‘Digitale Overheid’ wordt gestreefd naar ‘laagdrempelige en hoogwaardige dienstverlening’ waarin men uitgaat van vertrouwen, niet van wantrouwen.
De afgelopen jaren werd digitalisering binnen de overheid vooral als kostenbesparing gezien, en dat willen ze veranderen. Hoe, weet ik niet precies.
Al met al kan digitalisering zo breed opgevat worden dat het eigenlijk overal een thema is. Een aantal van de zaken die in deze brief worden benoemd vallen dan ook onder de verantwoordelijkheid van andere ministeries. Die thema’s helpen om het iets concreter te maken, maar omvatten tegelijkertijd zo’n breed speelveld dat het lastig vast te stellen is wat nou de echte prioriteiten zijn rondom digitalisering.
O.W.
Nog even wachten totdat we wachtwoorden de wacht zeggen
Over de oplossing die wachtwoorden zou moeten vervangen
Vorige editie schreven we over tien technologieën die volgens MIT de komende jaren ons leven flink gaan veranderen. Over één daarvan, een wachtwoordloze toekomst, bracht het samenwerkingsverbond FIDO recent een langverwacht rapport uit. Wired vat het rapport voor ons samen. Na tien jaar onderzoek hebben de bollebozen van Amazon, Meta, American Express, Google, Microsoft, etc. besloten dat een soort universele password manager de oplossing is. Mind.is.blown.
Wachtwoorden zijn eigenlijk geen feature van digitale devices, maar een tot nog toe onopgeloste ‘bug’. Hackers worden er steeds beter in om wachtwoorden te achterhalen en de meerderheid hergebruikt zijn wachtwoord op veel plekken. Daarnaast is ook twee-factor authenticatie geen sluitende oplossing. Daarom zoeken medewerkers van techbedrijven al jaren naar een alternatief. Een collectief van onderzoekers van alle grote techbedrijven heeft nu een voorstel voor zo’n oplossing gedaan.
De oplossing die FIDO voorstelt is vrij simpel: gebruik onze bestaande digitale devices en laat die nieuwe sleutels genereren die gecheckt worden door gekoppelde apparaten waarop we biometrisch inloggen. Of laat die gekoppelde apparaten elkaar via bluetooth ontgrendelen. Net als de identifiers die we van de bank kennen. En maak het vooral heel makkelijk om nieuwe devices met elkaar te synchroniseren.
Waarom bestaat dit nog niet? In een bepaalde vorm bestaat dit al, maar dit werkt vaak alleen binnen gesloten systemen, zoals devices met Apple’s iOS of Google’s Authenticator**.** Niet tussen iPhones en Windows computers bijvoorbeeld. Met de FIDO standaard wordt dit nu wel mogelijk. Het is dus alleen nog wachten tot iedereen nieuwe devices en besturingssystemen heeft die deze standaard ondersteunen. Heb je even?
B.K.
Substack gedraagt zich steeds meer als een platform
De nieuwe Substack app moet voor meer controle over de distributie zorgen
Vorige editie gaven we in de Bits & Bytes al aan dat Substack een app heeft uitgebracht, waarmee je je favoriete Substack nieuwsbrieven (waaronder CouranD) niet meer via je e-mailinbox hoeft te ontvangen en lezen. Een strategische move van Substack, waar het een en ander over te zeggen is. Brian Morrissey en Casey Newton schreven allebei een stuk naar aanleiding van deze ontwikkeling.
Distributie is een uitdaging uitdaging voor Substack. Hoe zorgt Substack ervoor dat de content van de schrijvers op het platform zo goed mogelijk terechtkomt bij de lezer? In principe is de relatie tussen schrijver en lezer vrij direct bij Substack, maar toch zit er nog een mail client (met spamfilter) tussen. De app van Substack moet dat gaan oplossen.
Morrissey stelt dat Substack hierin de kant van de lezer kiest. De app maakt de leeservaring gebruiksvriendelijker: geen ‘ruis’ van andere e-mails, makkelijker video’s afspelen en podcasts luisteren, enzovoorts.
Voor schrijvers is het in sommige opzichten juist een stap terug. Bij e-mail kunnen gebruikers gewoon op ‘reply’ klikken, en sta je als schrijver dus in direct contact met je lezers. In de app gaat dat niet.
Newton benadrukt dat Substack weer aan het bundelen is, waarmee de cirkel weer rond is: Substack ontbundelde door individuele schrijvers te verleiden voor zichzelf te beginnen, en bundelt deze nu weer in de app.
Gaan we een herhaling zien van de ontwikkeling waarin grote platforms als Facebook en Google claimden precies te kunnen weten wat goed was voor lezers, maar uiteindelijk uitgevers het onderspit hierin delfden? Casey Newton waarschuwt ervoor dat het verleden heeft uitgewezen dat een platform als Substack geneigd kan zijn de macht naar zich toe te trekken, ten nadele van zowel lezers als uitgevers/schrijvers. Die kans is er volgens Morrissey, maar toch denkt hij dat Substack hierin de juiste motivaties heeft en het niet zo’n vaart zal lopen.
O.W.
Waarom we geen splinternet zouden willen
Een betoog over het belang van contraire meningen en het risico van ‘de populaire opinie’
Ben Thompson publiceerde afgelopen week in zijn nieuwsbrief een fijn stukje over aggregatie theorie voor ideeën (het stuk heet ‘the current thing’). Zijn uiteenzetting geeft een - maar zeker niet de enige of juiste - argumentatie voor waarom internetbedrijven niet de toegang tot services zouden moeten ontzeggen aan bedrijven of individuen vanwege politieke uitspraken of acties. De MIT:TR voegt daar een vergelijkbare noot aan toe, maar dan in relatie tot de bestuursorganen van het internet - in plaats van de services zelf. Wellicht moeten we een ‘splinternet’ voorkomen.
Eerst de theorie: wat bedoelt Ben met zijn aggregatie theorie? Voor het internet was het voor veel bedrijven belangrijker om fysieke goederen te beheren. De kracht van een mediahuis was dat het drukpersen bezat en daarmee kon bepalen wat er gepubliceerd werd. In die tijd kwam men dus ook minder ideeën tegen, waardoor je zou kunnen zeggen dat de ideeën die men tegen kwam makkelijker serieus werden genomen. Waarom zou een gerespecteerde krant het andere publiceren?
Met de komst van het internet veranderde dit. Iedereen kan tegenwoordig iets online publiceren, praktisch zonder kosten. Hierdoor is het aanbod enorm toegenomen; er is een overvloed aan gepubliceerde meningen en ideeën.
Met de groei van dit aanbod is de economische macht in de (media) wereld verschoven van de producenten van de media, naar de bedrijven die gebruikers helpen om die overvloed te navigeren. Ga maar na:
Google helpt jou om alle informatie in de wereld te navigeren;
Op Facebook worden alleen relevante sociale updates voor jou getoond, en;
Amazon helpt je een product te kiezen.
Deze aggregators laten je over het algemeen echter alleen zien wat de consensus is, waardoor die mening nog breder gedeeld wordt. Contraire meningen verdwijnen makkelijk in de massa. De stap daarna, die van het verwijderen van iemand met een tegengestelde mening van de consensus van online services is niet ver weg.
De vraag is: onderdrukken we daarmee niet te snel contraire ideeën? Terwijl we die juist ook af en toe nodig hebben. Ben denkt van wel, en daarom kunnen we maar beter de toegang tot diensten open houden. Zo’n neutrale policy is wellicht makkelijker te verdedigen.
B.K.
💡Bits & Bytes
Deze startup heeft een soort onzichtbaarheidscape van Harry Potter ontwikkeld.
Vette korte video van Scientific American [over hoe quantum computers werken](https://aeon.co/videos/from-chandeliers-to-entangled-qubits-heres-what-happens-inside-a-quantum-computer?).
Handige visual van alle cognitieve vooroordelen (biases) die we hanteren met alle gekoppelde wikipedia artikelen.
Voor de high-flyers: een online collectie van veiligheidskaarten die vliegtuigmaatschappijen in de rugzak van stoelen steken.
Biotech is tof, maar wat als je bionische oog opeens uitvalt omdat het bedrijf dat de technologie maakt failliet is? Dit lijkt wel Black Mirror in het echt.
📷 Beeld van de week
Ben je hier via-via? Schrijf je in voor de nieuwbrief om elke twee weken een nieuwe editie van CouranD te ontvangen!
En, vond je dit leuk? Kan het beter? Heb je tips voor interessante onderwerpen? Laat het ons weten! Je kan gewoon mailen naar courand@substack.com. En vergeet ‘m niet te delen!
Barend en Ocky