CouranD #11 - Recept voor succes
Ghost kitchens, wegwerpnostalgie, NFTs en ruzie in Australië
Controversy only validates the market - Mickey Rapkin
Goede zondag,
we gaan iets nieuws proberen: een podcast! Niet echt, maar wel soort van. Dinsdag tussen 20:00 en 21:00 hosten we een Clubhouse om na te praten over deze CouranD editie. Er is nog veel meer te bespreken en we zijn vooral benieuwd naar jullie reacties en toevoegingen. Dus wees welkom! Nu eerst: deze editie gaan veel stukken over onmacht en onbegrip van traditionele industrieën om nieuwe technologie te omarmen. Restaurants worstelen met bezorg platforms, kunstkenners met NFT's en nieuwsmedia met social media. Veel leesplezier en tot dinsdag!
En volg ons op Instagram ;)
🧑🏼🍳 Zes restaurants in één keuken
Ghost kitchens nemen Europa over, transformeren bezorg-platforms de restaurantmarkt?
Na de VS staan ook in Europa nu pannen in ghost/virtual/dark-kitchens te pruttelen. Oud-Atlantic journalist Adam Chadler schreef een pakkend stuk over deze omineuze culinaire concepten (11 min). Onze samenvatting:
Ghost-kitchens zijn restaurants die volledig op afstand opereren, dus:
Geen tafels, geen obers, geen te kleine servetjes en geen subtiele jazz tunes, maar;
Wél een keuken op een goedkopere locatie en een sterke aanwezigheid op bestelplatformen zoals Deliveroo en thuisbezorgd.nl.
De opkomst van ghost-kitchens wordt gestuwd door stijgende huurprijzen en door onze gewenning aan bestellen (want je-weet-wel). Wereldwijd steeg het aantal klanten wat online eten bestelde vorig jaar met 25%. Volgens Euromonitor groeit de ghost-kitchen industrie de komende tien jaar naar een markt van €1 triljard.
Ghost keukens danken hun succes aan een drietraps-raket:
Door het kleine oppervlak, de afwezigheid van aankleding, de b-locatie en ruimtegebruik te optimaliseren, kan je een digitale keuken bouwen voor 5% van de kosten van een normaal restaurant.
Eén keuken kan zich online presenteren als een collectie van insta-optimised 'food-concepten' (zie figuur). Amsterdam Pizza en 'Oma's Amsterdamse Soep' kunnen als losse merken worden neergezet, terwijl de producten uit dezelfde ovens komen.
Volgens Paul Gebhardt (Keatz) ontwikkelen ghost-kitchens recepten specifiek voor bezorging waardoor de kwaliteit beter zou zijn. Keatz opende al tien keukens in Europa en heeft flinke uitbreidingsplannen (4 min).
Bestelplatformen zoals Uber Eats benaderen inmiddels actief restaurants om nieuwe 'restaurants' op te zetten. Die platformen hebben de data om onbeantwoorde vraag te identificeren. Dus als veel Rotterdammers op Uber Eats naar 'hotdogs' zoeken, sturen ze de lokale snackbar een mailtje dat ze online als RotterDogs gegarandeerd klandizie zouden hebben.
Reality check: Er is naast Keatz nog maar één andere grote aanbieder in Nederland (Bright Kitchen).
Gaan ghost-kitchens de restaurant-markt transformeren? Volgens ingewijden concurreren ze vooral met supermarkten, wat verklaart waarom Albert Heijn recent een soortgelijke dienst lanceerde: Allerhande Kookt.
📸 Wegwerpnostalgie
Dispo brengt ons terug naar de tijd van wegwerpcamera's
Kennen jullie Hipstamatic nog? Die hipsterige foto-app waarmee je met retro-interface digitale, analoog lijkende, foto's kon maken? De app speelde slim in op onze nostalgische gevoelens. Skeuomorfisme vierde hoogtij.
Tien jaar later lijkt nostalgie weer terug te zijn. Op twitter, in VC-land en in Silicon Valley heeft iedereen het over Dispo. Een sociale foto-app waarbij je moet wachten tot je foto's 'ontwikkeld' zijn. Je krijgt een digitaal fotorolletje, maakt foto's door een kleine zoeker, en wacht vervolgens tot je het resultaat de volgende dag te zien krijgt. Geen filters of edits. Het concept is bedacht door Youtube-persoonlijkheid David Dobrik, en vorige week werd er twintig miljoen dollar opgehaald in een investeringsronde.
Wat is hier aan de hand?
De hype is deels te verklaren door de bekendheid van Dobrik zelf. Beroemdheden starten om de haverklap nieuwe bedrijfjes in de hoop dat hun bekendheid gaat helpen. Vaak is dat een whiskey-merk of koptelefoons. In dit geval is het dus een app.
Nostalgie mag (weer). Het resultaat hoeft niet perfect en gepolijst te zijn. Dit stuk in Forbes gaat daar dieper op in (8 min)
Dispo geeft je de tijd terug (8 min) die je op Instagram kwijt bent aan editen, filters kiezen en hashtags verzinnen.
[Dispo] gives you back so much time when you would be selecting a filter, and coming up with a meaningful message and then adding the perfect number of hashtags so you can gain popularity points
Sommigen speculeren zelfs of Dispo de 'toekomst van tech' is (4 min), mits Dispo zich niet laat verleiden tot het gebruik van 'groei-tactieken' die tot enorme groei hebben geleid bij andere sociale apps, maar wel negatieve effecten met zich meebrachten. Dat is wellicht wat overdreven, maar de New York Times vraagt zich wel af het de toekomst van foto-delen is (6 min). Het is in elk geval een stuk sympathieker dan de gepolijste wereld van Instagram. Ondertussen worden Dispo foto's inmiddels verhandeld als NFTs (lekker bruggetje naar ons andere stukje in deze editie!).
👩🏽🎨 Crypto's, Kunstwerken en Karrevrachten-met-knaken
De opkomst van Non Fungible Tokens lijkt niet meer te stuiten
Wereldberoemd veilinghuis Christie's veilt op dit moment een plaatje (.jpg) voor $3,5 miljoen. Als je de veiling wint, krijg je niks fysieks. Je koopt niet de digitale collage, maar de bijbehorende NFT (Non Fungible Token). Je betaalt voor een registratie van eigendom van het plaatje, op een blockchain. Esquire publiceerde een lekker lezend profiel van de kunstenaar (18 min). Inmiddels worden NFT's in razend tempo populair (zie figuur): tijd voor een introductie.
Non Fungible Tokens zijn (vrijvertaald) Niet Verwisselbare Eigendomsrechten. Ze lijken op crypto-munten, zoals Bitcoin. Het verschil is dat Bitcoins niet onderling te onderscheiden zijn; als wij allebei één bitcoin naar elkaar overmaken, verandert onze situatie niet. NFT's zijn daarentegen uniek. Ze worden uitgegeven in oplages van één of tientallen, net als kunstwerken. The Verge heeft er een begrijpelijke explainer (7 min) over geschreven. Niet duidelijk? The Startup legt het ook kort uit (4 min).
Als je geen fysiek kunstwerk krijgt, waarom kopen kunst-verzamelaars dan NFT's? Drie redenen:
Om digitale kunstenaars te ondersteunen;
Om bepaalde rechten te krijgen, zoals het gebruik van een kunstwerk als profielfoto, en;
De belangrijkste: speculatie. Zoals deze verzamelaar (5min) die een 10 seconde filmpje voor $67 duizend kocht en voor $6,6 miljoen verkocht.
NFT's zijn voor digitale kunstenaars wat Funny's voor hagelslag waren, een game-changer:
Ze kunnen voor het eerst verkopen alsof hun producten schaarse goederen zijn.
Door de technologie achter NFT's (Etherium), kunnen kunstenaars óók inkomsten krijgen als een kunstwerk wordt doorverkocht. Net als voetbalclubs die geld verdienen aan transfers van spelers die zij vroeger opgeleid hebben.
Maar, maar, maar, voordat je duizenden euro's investeert in een plaatje van een kat, twee overwegingen. NFT's ontlenen hun waarde aan kunstmatige schaarste. De waarde kan daardoor flink fluctueren, net als bij crypto's. Daarnaast is het energieverbruik van een NFT schokkend hoog. Een promovendus berekende onlangs dat een succesvolle NFT binnen een halfjaar net zoveel energie verbruikt als een mens in 77 jaar (16 min)...
💶 Betalen voor links is link
Facebook en Australië hebben ruzie over betaling voor nieuws
Het verdienmodel van traditionele nieuwsmedia staat al jaren onder druk. Dat heeft tot een nieuwe wet in Australië geleid die er op is gericht om Facebook en Google te laten betalen voor de links die zij plaatsen naar nieuwssites. Het gaat hier om links naar de content, en niet om de content zelf. Als reactie besloot Facebook om alle links naar nieuwssites te verwijderen, waardoor opeens ook de Facebookpagina's van belangrijke hulpdiensten niet meer werkten, en het verkeer naar nieuwssites kelderde (5 min).
De stof die dat heeft doen opwaaien hebben jullie waarschijnlijk wel meegekregen, maar hier een recap:
Dit is een belachelijke wet, o.a. volgens Techdirt (6 min) en Benedict Evans (7 min), want:
Betalen voor links ondermijnt het fundament waarop het internet gebouwd is, namelijk: webpagina's die met elkaar verbonden en vindbaar zijn middels hyperlinks.
De wet is bedoeld om traditionele media (weer) geld te laten verdienen, maar een 'belasting' werkt doorgaans juist averechts. Belasting lijdt tot minder consumptie, en daardoor minder omzet.
De wet is vooral voordelig voor het toch al grote media imperium van Rupert Murdoch. De kleine nieuwssites moeten het juist hebben van verkeer via Facebook en Google.
Aan de andere kant
De motivatie achter de wet is goed: journalistiek heeft een maatschappelijke functie en moet daarom levensvatbaar zijn. Aangezien Facebook en Google een groot deel van de marge op nieuwsconsumptie pakken, moet dat gecorrigeerd worden. Maar er zijn ook alternatieve manieren, schrijft MIT Technology Review (5 min)
Ook in Europa speelt dit probleem en de EU wil delen van de wet overnemen. In Frankrijk betaalt Google uitgevers al voor nieuws (3 min)
Saillant detail: New York Times schrijft (7 min) dat de wetgevers in Australië verdacht nauwe banden hebben met de traditionele nieuwsmedia die gebaat zouden zijn bij deze wetgeving. De wet is ook alleen van toepassing op uitgevers die van te voren als 'legitiem' zijn aangemerkt.
💡Bits & Bytes
Welke accessibility-instellingen gebruiken Nederlanders nou écht op hun telefoon? Internetbureau Q42 schreef er een mooi en inzichtelijk stuk over (6 min).
Yuval Noah Harari (auteur van ‘Sapiens’) in de Financial Times over welke we lessen we kunnen leren van een jaar corona (17 min)
How Google's Grand Plan to Make Its Own Games Fell Apart - Wired (14 min)
Moeten we niet gewoon accepteren dat elk sociaal netwerk een beperkte levensduur heeft? (7 min)
📷 Beeld van de week
Sally Naser/CR Wildlife Cams, via New York Times - Why You Need A Wildlife Camera
🚒 Nabranders
Na ons stukje in de vorige editie over tracking door grote platforms, hier nog een interview in GQ met Apple-baas Tim Cook over het data-industrie complex (16 min).
Een Nabrander over Clubhouse. The New York Times schrijft over een nieuw bedrijf dat helpt met zaken doen op Clubhouse. The Era of Audio Creators Has Arrived (5 min).
Ben je hier via-via? Schrijf je in voor de nieuwbrief om elke twee weken een nieuwe editie van CouranD te ontvangen!
En, vond je dit leuk? Kan het beter? Heb je tips voor interessante onderwerpen? Laat het ons weten! Je kan gewoon mailen naar courand@substack.com. En vergeet ‘m niet te delen!
Barend en Ocky